De 20-jarige Peter Willems (contrabas en zang) won vorig jaar een tweede prijs bij het Prinses Christina Jazz Concours. Eén van zijn prijzen was een studiereis naar New York. Benieuwd hoe hij deze trip heeft ervaren en hoe het nu met hem gaat? Wij vroegen het hem!
Vanwege het coronavirus zit Peter momenteel noodgedwongen thuis. Veel plannen gaan voorlopig niet door, maar het zorgt er wel voor dat hij meer tijd heeft voor het studeren van zijn instrument, de contrabas. Peter: ‘Ik heb goed contact met mijn docenten van het conservatorium via FaceTime, heel fijn. Verder ben ik twee studioprojecten aan het voorbereiden. Allereerst een superstoere duo EP. En op de langere termijn wil ik een eigen album opnemen.’
De kracht van jazzmuziek
Wat hij zo tof vindt aan jazzmuziek? Veel! Peter: ‘Allereerst de communicatie. Al improviserend op elkaar reageren. Spelen met elkaar. De taal en klank ervan. Het idee dat je overal ter wereld een jazzbar in kunt lopen en met elkaar kunt spelen. Het geluid en de groove van een goeie ritmesectie. En natuurlijk expressieve kracht die jazz kan hebben. Het geeft enorm veel vrijheid, en je hebt een enorm palet om precies uit te drukken wat je voelt of wat je wilt zeggen.’
Peter kijkt met een goed gevoel terug op zijn deelname aan het jazzconcours. De finale in het bijzonder was een spannend moment voor hem. Peter: ‘Ik was behoorlijk zenuwachtig, anything can happen. Gelukkig hadden we ons goed voorbereid door veel te spelen en feedback te vragen aan de mensen om ons heen. Ook heb ik verschillende keren met de muzikanten apart geoefend. De dag van de finale vloog voorbij. Er was een strak programma. De sfeer was erg goed en we hebben echt een leuk weekend gehad. Ik heb dankzij het concours veel mensen leren kennen, en niet te vergeten de geweldige feedback die de jury me heeft gegeven.’
Van het concours naar de studeerkamer van John Patitucci
Eén van de prijzen die Peter won tijdens het concours, was een studiereis naar New York, samen met studenten van het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Een week waarin hij veel concerten en jamsessies bezocht en lessen volgde van Amerikaanse musici als John Patitucci, Kenny Davis, en Nicki Parrot. Peter: ‘Het voelde raar dat ik eerst gewoon mijn liedjes speelde op het concours en een paar maanden later in de studeerkamer van jazzbassist en componist Patitucci zat. New York voelde als een oneindig festival. Elke dag was er wel iets. Alle grote jongens wonen daar!’
Uit zijn deelname aan ons jazzconcours zijn verschillende dingen voortgevloeid. Zo krijgt hij nu ook zanglessen op het conservatorium. Peter: ‘Misschien maken we er zelfs een dubbele bachelor van, dus dat is wat het concours indirect ook op kan leveren. Inmiddels heb ik ook al twee keer bij Co de Kloet in zijn programma gespeeld. Ik ben nog nergens natuurlijk, maar de bal begint in ieder geval wel langzaam te rollen.’
Dromen voor de toekomst, die heeft hij genoeg. Peter: ‘Ik wil mezelf zo goed mogelijk ontwikkelen. Mezelf in staat stellen uit te kunnen drukken wat ik wil uitdrukken. Echt vrij zijn met mijn muziek. Als ik dat zo veel mogelijk kan doen, ben ik blij. En ik wil ook echt verder met zingen en bassen tegelijk. Dat is allemaal nog redelijk nieuw, maar wil ik er zeker mee doorgaan!’
Peter Willems in New York
