F. Chopin, Ballade nr. 1 in g, op. 23
Ik heb mijn hele leven lang al gehouden van Chopin, en toen ik een tijd geleden naar zijn muziek aan het luisteren was, kwam ik zijn vier Ballades tegen. Het zijn alle vier prachtige stukken, maar de eerste Ballade sprak mij op dat moment het meeste aan. Er zit verbijsterend veel emotie in het stuk: het ene moment is het mysterieus en zelfs luguber, en dan opeens klinkt er vreugde en oprecht geluk. Ik had dus ook niet lang hoeven na te denken over de keuze.
Wat ik zo bijzonder vind aan dit stuk, is dat Chopin een heel verhaal weet te vertellen in slechts negen minuten. Het begrip ‘’Ballade’’ komt voort uit de middeleeuwen. Het is een lied waarin een verhaal wordt verteld dat meestal zeer emotioneel en vaak ook tragisch is. Chopin is de eerste componist die zogenoemde Ballades ging schrijven voor piano solo. Wat dit stuk ook zo boeiend maakt is dat iedereen het verhaal verschillend kan opvatten, maar elke keer dat ik naar deze Ballade luister denk ik aan een mensenleven: een mensenleven met veel blijdschap en geluk, maar ook angst, verdriet en uiteindelijk de dood. Het eerste motief is opgeschreven als improvisatie: ik zie een ziel die op aarde neerdaalt en een kind wordt geboren. Dan begint het eerste thema, en de luisteraar leeft mee met het kind, terwijl hij de wereld ontdekt. Je voelt hoe een mens opgroeit, en steeds meer in het leven mee maakt, tot uiteindelijk de onvermijdelijke dood komt. Aan het einde van het stuk hoor je wanhoop, de wereld stort in elkaar, je gaat dood. Chopin brengt dit heel krachtig over in zijn eerste Ballade, en telkens als ik dit stuk speel of hoor wekt het bij mij heel veel emotie op. Elke keer ontroert het mij, en ik hoop dat jullie er net zo veel van zullen genieten als ik!
Piano
16 jaar - Maarssen
